Chagrijnen op een racefiets

U kent ze wel. Die overheersende en gefrustreerde figuren op een racefiets die denken dat de hele weg alleen van hen is. Vaak zijn het 40 en 50 plussers die een racefiets aanschaffen met de daarbijbehorende veel te strakke racefietskleding met een riem met van die dubieuze potjes of flesjes waar iets in zit wat schijnbaar nodig is voor onderweg, maar geen enkele meerwaarde heeft en slechts is bedoeld om het racefietsuiterlijk compleet te maken of om hun gezondheid te stimuleren. En tot slot leggen ze dan ook nog zo’n belachelijk racefietshelmpje ergens boven op hun chagrijnige kop, wat ze vervolgens met een riempje onder hun kin strak trekken waardoor de verbetenheid nog beter naar voren komt. Vervolgens stappen ze met hun uitgezakte lichamen op die fiets en gaan ze de weg onveilig maken met een voorkomen die weinig menslievendheid uitstraalt. Ze kijken niet links, ze kijken niet rechts, maar ze kijken recht voor uit. Ze genieten niet van hun omgeving en proberen zo hard mogelijk met een verbeten harses over die fietspaden heen te jagen, hopende dat ze nu nog een keertje van die uitgezakte lichamen af komen, of dat ze nu nog eens fit worden na jaren lang het lichaam te hebben verwaarloosd. Sommigen hebben zelfs zo’n grote dikke reet in dat strakke smerige broekje zitten, dat je soms heel goed moet kijken of er eigenlijk wel een zadel op die fiets zit.

Meestal zie je ze in groepsverband van drie of meer personen de openbare weg toe eigenen. Daarvan is er meestal één die de leiding naar zich toe heeft getrokken. Dat kun je horen aan het asociale onnadenkende geschreeuw van dat figuur, die daarmee de rest probeert aan te sporen en ze op de hoogte houdt van wat er op de weg gebeurt en ze toe schreeuwt of ze links of rechts uit gaan. Het gesprek gaat dan ook alleen maar over de fietssport en nergens anders over. En wanneer toevallig een recreant een beetje in de weg fietst of loopt, dan rammen ze chagrijnig aan die fietsbel en schreeuwen en vloeken en tieren ze er op los. Er is van vriendelijkheid dan geen sprake. En ze zullen zeker geen vaart verminderen, want ze moeten natuurlijk vooral de tempo er in houden. Want dat hoort nou eenmaal bij dat soort geobsedeerde racefietsfanaten. Zelfs kleine kinderen worden de huid vol gescholden wanneer ze slingerend op hun fietsje hun eerst fietstocht met hun pappa en mamma proberen te maken.

Hoewel dat fiets-tenue en dat rare helmpje ergens op het hoofd geen gezicht is, zijn er natuurlijk ook mensen op een racefiets die gewoon vriendelijk en sociaal een stuk fietsen en serieus iets willen doen aan hun conditie zonder daarmee andere mensen lastig te vallen. Die willen gewoon de extra kilootjes er af willen hebben en genieten van alles wat er om hen heen te zien is. Daar zul je dan ook geen last van hebben. Maar die irritante schreeuwerige en onvriendelijke racefiets-chagrijnen die je niet eens fatsoenlijk kunnen groeten, zijn een last op de weg. Het zijn gefrustreerde zeikerds die in hun vrije tijd denken op die manier wat aan hun gezondheid en uiterlijk te kunnen doen. Maar wat is er nou gezonder dan gewoon te lachen, vriendelijk te zijn en op een normale manier rustig een flink stuk te fietsen in de natuur en te genieten van alles wat er om je heen te zien is? Daar heb je echt geen strakke wielrennerskleding voor nodig wat soms behoorlijk afzichtelijk kan zijn. En ook geen chagrijnige bek richting mensen die zich niet met dat soort overdreven gedoe bezig houden en gewoon aan het genieten zijn van de omgeving en de vrijheid. En dat overdreven geschreeuw op die fiets wat ronduit asociaal en dom over komt, heeft ook geen enkele zin wanneer je wilt bewegen, sporten of iets aan je lichaam wilt doen. En dan zo’n achterlijk racefietshelmpje ergens bovenop je hoofd te laten slingeren heeft geen enkele meerwaarde om leuk bezig te zijn en maakt de belachelijkheid van deze racefiets-chagrijnen alleen maar overcompleet.

Overigens zijn ook sommige andere sporters op de openbare weg behoorlijk irritant. Bijvoorbeeld van die joggingtypes. U kent ze wel. Van die typetjes in een strak zwart broekje, een zwart hempje en een zwarte pet met het een staart achter uit die pet hangend, of van die kerels met een te hoog opgetrokken sportbroekje en een wit T-shirtje die er uit zien of ze elk moment in elkaar zakken. Van die zure uitgemergelde types die met een flesje water in hun hand en een mp3 speler op hun kop hun lichaam tot het uiterste drijven. Daarbij steeds kijkend op hun hartslagmeter om de pols of het hart nog wel klopt en het ritme er nog wel in zit. Vaak zijn het van die anorexia types die zo snel mogelijk oud willen worden door zoveel van hun lichaam te vergen, dat het vrijwel zeker is dat ze zeer vroeg versleten zijn of met een hartstilstand er bij neer donderen. Niets en niemand mag hen in de weg staan en alles moet buigen en barsten voor hun geobsedeerde bezigheid. Want velen van hen vinden dat anderen rekening moeten houden met hun irritante gezondheidswaanzin. Doe dat dan lekker thuis of in de tuin? Val geen andere mensen lastig met dat overdreven gedoe. Ook thuis kun je gewoon een hartaanval krijgen hoor. Daar hoef je echt niet een ander mee lastig te vallen. Want wanneer je zoveel sport dat je nauwelijks meer een poot kunt verzetten, dan kun je alvast rekenen op een vrij plotselinge dood. Een mens is namelijk niet gebouwd om zo intensief bezig te zijn. Dat is helemaal niet zo gezond als dat je wordt aangepraat door de commercie. De mogelijkheid van het hardlopen heeft de mens van nature alleen maar mee gekregen wanneer er gevaar dreigt. Niet voor de lol, tenzij je dat een leven lang gewent bent. Een mens raakt niet voor niets moe of uitgeput. Dat is een teken dat dat het lichaam rust nodig heeft en dat je moet stoppen, tenzij je graag sneller van deze wereld af wilt dan de bedoeling is. Normaal bewegen is meer dan voldoende voor een gezonde levensstijl. Overal waar "te" voor staat is altijd ongezond. Bovendien wordt je er niet knapper op wanneer je zoveel van je lichaam vergt, want je krijgt er een behoorlijk lelijk uiterlijk van.

Hoe dan ook; Sporten kan leuk zijn, en er is uiteraard helemaal niets mis met sportende mensen die daar een hobby van hebben gemaakt. Ook al is het met alle toeters er bellen die daar bij horen Wanneer ze zich daar goed bij voelen, is er natuurlijk helemaal niets mis mee. Maar anderen niet met je bezigheid lastig. En met name die fanatieke racefietsers zijn het soort waar je niet voor uit de weg moet gaan. Zij moeten zich aan hun omgeving aanpassen en horen zich niet een bijzondere positie aan te meten omdat ze nou toevallig hun uitgedijde lichaam in een raar strak pakje proberen te verhullen en met zo'n raar fietshelmpje op hun kop op een fiets zitten hun overdrevenheid proberen te uiten. Dat zijn hele vervelende en irritante figuren voor mensen die lekker van het mooie weer willen genieten en die zorgeloos van hun omgeving gebruik willen maken. Daarom: Overdreven, geobsedeerde en onvriendelijke sporters die denken dat de hele openbare weg alleen van hen is, zijn types om

kotsmisselijk van te worden!